Somni.

Altxatzea gorroto dut. Jendetza-gehiengoa bezala, eguzki-izpiek aurpegia jotzean begiak ireki behartzea gorroto dut. Gorputza tenkatzea, ilea harrotu izatea eta ostargiari ohitzea higuintzen ditut. Egia da dutxa mesedegarri batek eta gosari aberats batek goiza alai dezaketela, baina ez du konpentsatzen.
Egunak joan eta egunak etorri benetako munduaren buruhaustetara bueltatu behar baitut esnatzea gorroto dut, baina, batik bat, neure ametsen mundua bertan behera uzten dut eta. Zurekin nahi dudan denbora guztia egon naitekeen mundu hori, non zeure ferekak eta musuak senti ditzakedan, non zeure usaina hauteman dezakedan.
Hain egiazko zirudien ametsa, sekula gertatu ez zen egoeran bihurtu egiten baita, ernatzeari gorroto diot; eguna argitzerakoan nire alboan ikusten ez baitzaitut gorroto dut iratzartzea.
Eskerrak gauero hitz batzuk idaztera gelditzen naizela, hemen jarraitzen dudala jakin dezazun, zutaz akordatzen, distantzian barrena. Eta hala, klik bakar baten bidez, pixkatxo bat laburtzen, egunez egun, zure irribarrearen oroitzapena pizten ari naizen bitartean. Orduan, oheratu egiten naiz, zurekin neure buruan, beste gau batez zurekin amesteko itxaropenarekin, neure ametsak bete daitezen desirarekin.
Atseden har dezazula.